อิงข่านยังติดใจในเศษขวดน้ำหอมนั้น
ถือมาทำไม..ทำไมต้องอยากได้มา

“เอนกๆ  ถามอะไรอีกนิดสิ”  ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหา
“ได้..ว่าไงล่ะ”
“นายได้กลิ่นอะไรมั้ย  กลิ่นหอมคล้ายๆ  กุหลาบ  ได้กลิ่นบ้างมั้ย”
เอนกทำหน้างง  รวมถึงนักศึกษาที่ยืนอยู่ด้วยก็เริ่มหันมาสนใจ “ไม่นะ  ทำไมเหรอ”
“เฮ้ย..อะไร  เราได้กลิ่นตลอดเลย  คนอื่นไม่ได้กลิ่นเลยเหรอ”
ทุกคนทำหน้างงหนักกว่าเดิม “นิ คุณอิงข่านครับ  ถ้าจะหมายถึงเศษขวดน้ำหอมของคุณนะครับ  ลืมไปได้เลย  เพราะมันพันกว่าปีแล้วกลิ่นที่ไหนจะมี  มโนไปเองป่าว  หรือแอบไปดมของสาวแถวนี้ที่ไหนมาม้าง”
“จริงๆ  ได้กลิ่นจริงๆนะไม่มีใครได้กลิ่นเลยเหรอ”  ผมชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วยื่นเศษแก้วให้ทุกคนลองดมอีกที่ “มันอาจจะเป็นแก้วเคลือบพิเศษทำให้กลิ่นติดได้ทนนานเป็นพันปีก็ได้มั้ยอ่ะ”
“จะมาเคลือบสารพิเศษอะไร  เป็นพันปีมันก็ต้องเสื่อมสลายเป็นปกติโลกมั้ยละครับ” ดร.เอนกแย้ง
“นี่ไง  กลิ่นคล้ายดอกกุหลาบ  ตอนนี้ก็ยังได้กลิ่นอยู่เลย  ไม่มีใครได้กลิ่นจริงเหรอ”  ผมมองไปรอบๆ  ทุกคนส่ายหน้ากันหมด
“ไปๆ  ทำงานต่อคุณอิงข่านคงหลงมิติแล้วล่ะ 555”  ดร.เอนกแซว  และให้ทุกคนแยกย้ายกันไปประจำจุดของตัว

ถ้าไม่คิดไปเอง  แล้วกลิ่นนี้มันอะไร ก็มันมีกลิ่นจริงๆ  นินา  ทำไม่ได้กลิ่นคนเดียววะ  หรือหลอนไปเองยังสว่างอยู่เลยกุเจอไรวะเนี่ย  ผมคิดของผมคนเดียวสักแปบนึงได้ยินเสียงใสๆ ตะโกนทักเอนก  เลยหันไปดู แวบแรกที่เห็น  รู้สึกเหมือนมีอะไรประทับไปที่ใจมันสะท้านยังไงบอกไม่ถูก  ผมก็ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองรึเปล่า  กลิ่นก็ได้กลิ่นอยู่คนเดียว  ดันหันไปเจอน้องคนนี้แล้วเหมือนมีกระแสอะไรมาที่ตัวเราอีก  สงสัยจะเพ้อละ  แล้วผมก็เดินไปหาเอนกที่ยืนคุยอยู่กับน้องคนนั้น

“สวัสดีครับ”  ผมเอ่ยทัก
“แววตา  นี่คุณอิงข่านที่บอกว่าจะมาสนับสนุนให้ทุนงานของพวกเราไง” เอนกแนะนำ
“สวัสดีคะ  ยินดีมากๆ เลยคะ  ดีใจมากๆ ด้วย  งานที่พวกเราสนใจคนทั่วไปไม่ค่อยให้ความสำคัญ  พวกที่ให้ความสำคัญก็จะเป็นพวกสะสมของโบราณ  วัตถุโบราณในยุคต่างๆ  แต่เค้าก็ทำเพื่อประโยชน์ส่วนตัว  ไม่ได้ทำเพื่อชาติ  เพื่ออนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมไว้ให้ลูกหลาน หนูดีใจมากเลยค่ะ  ที่คุณอิงข่านสนใจและจะสนับสนุนพวกเรา”  เสียงใสๆ  ของแววตา กับสีหน้าที่เปล่งประกาย ทำให้ผมประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้คุยกัน
“ครับๆ  ยินดีมากเลยครับ  ขาดเหลืออะไรก็บอกได้เลยครับ  ส่วนตัวผมสนับสนุนงานแบบนี้อยู่ตลอดครับ  เพราะอยากให้ลูกหลานและสาธารณชนได้รู้รากของตัวเองไว้บ้าง  จะได้ไม่ลืมว่าเรามีที่ไปที่มาและเกี่ยวพันกับอะไร  คนทุกวันนี้มันแทบจะลืมรากของตัวเองไปหมดแล้วไม่ต้องถึงขนาดพันปี  แค่ไม่ถึงสี่สิบปีนี่ไม่รู้จะเปลี่ยนอัตชีวประวัติตัวเองไปหมดรึยัง  ยิ่งช่วงเปลี่ยนผ่านแผ่นดินยิ่งน่ากลัว”  เอนกเห็นผมคุยกับแววตาถูกคอก็ปล่อยให้คุยกันต่อ  แล้วตนเองก็เดินไปทำงานต่อ

“ขอหนูเรียกคุณอิงข่านว่าอาจารย์ได้มั้ยคะ  จะได้เหมือนที่เรียกอาจารย์เอนก ยังไงอาจารย์ก็เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วและยังสนับสนุนงานพวกเราด้วย  ถือว่าเป็นผู้มีอุปการะคุณของพวกเรา  งั้นให้หนูเรียกว่าท่านอาจารย์แล้วกันนะคะ”  แววตารวบรัดตัดความ  ผมก็ยืนหัวเราะในความสดใสของนาง “จะเรียกอะไรก็เรียก  อย่าเรียกว่าลุงแล้วกัน 555”  ผมแหย่เธอไป

“แล้ววันนี้แววตา  มาที่นี่ทำไมเหรอครับ  มีธุระกับอาจารย์เอนกรึเปล่า  ไปคุยธุระได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ”
“อ่อ  พอดีหนูไปสำรวจอีกทางมาได้ลูกปัดมาดูเก่ามากเลย  ก็เลยว่าจะมาให้อาจารย์ดูให้น่ะคะ  แต่ไม่ได้รีบร้อนอะไร”

เอนกเดินกลับมาพอดี  ได้ยินที่แววตาบอกผมเลยขอดูแล้วก็บ่นนิดหน่อยตามประสาคนอนุรักษ์ของโบราณล้านปี “แอบไปเจอพวกขุดของเก่ามาอีกแล้วสิ  ยิ่งเราไปเอามา  มันยิ่งกระตุ้นให้คนพวกนี้ทำไม่ดีรู้มั้ย”
“โอยๆๆๆ อาจารย์คะ ถึงเราไม่เอามาก็มีคนอื่นเอาไปมั้ยล่ะคะ  และถึงเราไม่ซื้อไม่หาไม่สนับสนุน  อาจารย์คิดว่าคนพวกนี้จะเลิกทำเหรอ  และที่สำคัญคือ  เส้นนี้อยู่ๆ  ก็มีลุงคนนึงยืนมาให้เฉยเลยตอนที่หนูไปเดินตลาด  ไม่ได้ซื้อมาสักหน่อย”  แววตาลอยหน้าลอยตาอธิบาย

ผมยืนฟังอยู่ก็สังเกตดูสร้อยเส้นนั้น  มันดูคุ้นตามาก  แต่วันนี้มันก็มีเรื่องแปลกหลายเรื่องแล้วตั้งแต่บ่ายมาก็ไม่ค่อยจะแปลกละ  เริ่มปรับโหมดตัวเองได้  ถ้าไม่คิดไปเอง  ไม่บ้า  ไม่เพ้อ  กุมั่นใจมากว่าเดี๋ยวต้องมีอะไรให้ติดตาม  แค่ตอนนี้ยังไม่รู้

พุธโธ  ธัมโม  สังโฆ  ยังไงก็ให้ลูกช้างเกี่ยวพันในทางดีนะครับท่านเทพเทวาอารักษ์ทั้งหลาย  ลูกมาดีไม่ได้มาร้าย  มาทำให้คนในชาติได้รู้รากความเชื่อมโยงเกี่ยวพันกันจากอดีตสู่ปัจจุบัน  หากส่วนนี้ของกระผมได้รับความชอบธรรมในการทำทุกอย่างในทุกมิติจักรวาลแล้ว  ก็ขอให้สิ่งที่เชื่อมโยงเกี่ยวพันกันทั้งหมดจงปรากฎเด่นชัด  สมบูรณ์  และเข้าใจความเป็นไปเพื่อคลี่คลายไปในทางที่ถูกที่ควร  เปลี่ยนความเข้าใจผิดเป็นความเข้าใจที่ถูกต้องตามประสงค์แห่งเบื้องบนองค์จักรวาล…และหากสิ่งเหล่านี้ที่ถูกขุดค้นขึ้นมาต้องเกี่ยวพันกับผู้หนึ่งผู้ใดก็ขอให้ได้รู้ได้เห็นในทางที่เหมาะสมทุกประการ  ให้ตื่นรู้เบิกบานพร้อมที่จะให้แสงสว่างในอดีตที่เกี่ยวพันนี้  นำทางชีวิตที่ดีในปัจจุบันได้อย่างเหมาะสมด้วยเถิด…

ผมอธิษฐานในใจ  เพราะตอนนี้ผมคงต้องเกี่ยวพันกับเรื่องนี้โดยตรง  อย่างไม่ได้ตั้งตัวก็แค่จะมาดูเฉยๆ เองจริงๆ  แต่โดยสัญชาตญาณและโดยประสบการณ์ ๓๘ ปี  ที่เกี่ยวพันกับเรื่องเข้าใจยากในโลกปัจจุบันมาตั้งแต่เด็ก  ผมมั่นใจมากว่าผมควรเตรียมตัวเตรียมสติให้พร้อมกับเรื่องนี้จะดีที่สุด

“นี่ลูกปัดทองดอกบวบใช่มั้ย”  ผมเอ่ยแทรกระหว่างที่สองคนนั้นกำลังเถียงกันเรื่องความถูกต้อง
“อ่อ  น่าจะใช่นะคะ  แต่หนูไม่แน่ใจต้องถามอาจารย์ดีกว่าคะ…เอิ่ม อาจารย์อิงข่านใส่น้ำหอมอะไรเหรอคะ  หอมจัง  พอดีกลิ่นมันเข้าจมูกตลอดและพอดีอีกว่าหนูชอบกลิ่นกุหลาบแบบนี้”  ที่แววตาถามทำให้ผมสะดุดทันที
“ไม่ได้ใส่ครับ  คุณแววตาได้กลิ่นกุหลาบเหรอ”
“ใช่คะ  อ่าวงั้นถ้าไม่มาจากอาจารย์แล้วมาจากใคร เพราะอาจารย์เอนกก็เดินไปนู่นแล้ว”
ผมยื่นเศษแก้วให้แววตาดู “มาจากอันนี้มั้ย”
แววตารับไปดูแล้วจับๆ  ดมๆ ส่องๆ ดู “ไม่นะคะ  แต่ตอนนี้ก็ยังได้กลิ่นอยู่เลย  หอมดีหนูชอบ”

ผมก็ยังไม่ได้คำตอบในกลิ่นหอมนั้นดังเดิม  แต่เพิ่มเติมคือได้เพื่อนใหม่รุ่นน้องชื่อแววตา  หน้าตาน่ารัก  วาจายียวน  ชวนขำได้ตลอด  แต่ก็มีสาระดูลึกลับน่ารักดี

เพื่อนๆ  คนอื่นเริ่มเดินมาทักทายแววตา  ผมก็เลยหาที่นั่งแถวๆ  นั้นรอเอนกไปพลางๆ

ส่วนมากของเก่าเหล่านี้ที่คนขุดขึ้นมาได้  คนก็เอามาขายกันแพงบ้างถูกบ้างไปตามเรื่องของเค้า  แต่ในเชิงวิชาการมันกลับเป็นปัญหาเพราะที่มาที่ไปไม่ชัดเจน  แต่ก็นะอะไรที่ระบุไม่ได้นักวิชาการก็ปัดทิ้งเสียมาก เอาเฉพาะที่มีประโยชน์กับตัว  จนสิ่งสำคัญบางอย่างบางช่วงหายไปก็เยอะ  บางทีความรู้ก็ไม่ได้ทำให้คนเรารู้อะไรมากขึ้น  บางส่วนทำให้โง่ลง  เพราะไปหลงรู้ก็มีมาก…แต่ยังไงวันนี้ผมก็ได้เพื่อนดีๆ  เพิ่มมาหนึ่ง ชีวิตก็ดูมีอะไรมากแล้ว

สิ่งของชิ้นเล็กๆ เหล่านี้ จะพาเราไปเจออะไร  จะเป็นอย่างที่คิดหรือจะเหนือความคาดหมาย

โปรดติดตามตอนต่อไป

– ญาตา –

Link : เสี้ยวหนึ่งในทวารปุระ Ep.3