(ตั้งนะโม ๓ จบ)

สัพพัง อัปปะ ลาพัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ถะวารัตตะเยนะ กะตัง
สัพพัง อัปปะ ลาพัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ถะทามิ ภันเต.

หากข้าพเจ้า (ชื่อนามสกุล) อาจเคยพลาดพลั้ง ล่วงเกินต่อ บิดา มารดา ครูบาอาจารย์ พระพุทธ พระธรรม พระอรหันต์ พระอริยสงฆ์เจ้า องค์คุณ องค์มหาบารมี ตลอดจนสิ้งศักดิ์สิทธิทั้งหลาย รวมถึงท่านผู้มีพระคุณ และท่านเจ้ากรรมนายเวร จะด้วย กาย วาจา หรือใจก็ดี ข้าพเจ้าขอประกาศสละประกาศถอน ขอเป็นอโหสิกรรม ต่อกรรมทั้งหลาย

ขอได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าด้วย หากข้าพเจ้ามีเจ้าของในตัว ในจิตที่ติดตามมา
ข้าพเจ้าขออนุญาตมีคู่  มีครอบครัวได้เหมือนคนปกติทั่วไปในชาตินี้
ขอประกาศสละ  ประกาศถอนต่อคำอธิฐาน คำสาป คำตั้งสัจจะสาบาน  อันจริงจังทั้งหลาย ที่หลงเอา หลงคิด หลงผูกพันที่จะติดตามคู่ในอดีตนั้น ขอให้ต่างฝ่าย ต่างเป็นอิสระต่อกันนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป

ข้าพเจ้า(ชื่อนามสกุล) จะประพฤติตนในทางที่ถูก ที่ชอบ ที่ควร ขอบารมีในอดีตกาลที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน จงส่งผลให้ข้าพเจ้าได้คู่ที่ดี  เป็นคู่บุญคู่บารมี  เกื้อกูลกันไปสู่ความเจริญทั้งในทางโลกและทางธรรม เข้ากันได้ในทุกๆ เรื่อง และเจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ ลาภ ยศ สรรเสิรญ สติ ปัญญา ปฏิภาน ธนสารสมบัติ  ขอให้ชีวิตข้าพเจ้ามีความสว่างไสว ปลอดภัยทั้งในทางโลก และทางธรรม ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเถิด

หากมีผู้ใดเคยสร้างเวร สร้างกรรมกับข้าพเจ้าไว้ ไม่ว่าภพหนึ่งภูมิใดก็ตาม ข้าพเจ้าขออโหสิ อโหสิ อโหสิ ขอประกาศสละ  ประกาศถอนคำพยาบาท อาฆาตมาดร้าย คำสาปแช่งในทุกภพ ทุกชาติ ทุกประการ

อโหสิ อโหสิ อโหสิ ทุกสิ่งทุกอย่าง อโหสิ

จากนี้ไปขอให้ข้าพเจ้า….(ขอพรตามปรารถนา)