อิงข่านเก็บความชุ่มชื่นหัวใจไว้เงียบๆ
เช่นเดียวกับแววตา  ที่เธอก็รู้สึกได้ว่าคนที่เธอตามหานั้นเธอได้เจอเข้าแล้ว

“นิ! แม่แววตาคนงาม  มาทำอะไรแถวนี้  เห็นแวบๆ  ไหนอะไรในมือไหนมาดูหน่อยสิ” แววตารีบยื่นของให้เพื่อนดูอย่างมีความสุข  ดูท่าว่าจะเป็นเรื่องสนุกสนาของเธอเลยทีเดียว เธอยื่นให้เพื่อนอย่างไม่หวงแหนในของล้ำค่าเลยสักนิด ขนาดโดนอาจารย์ว่าก็ยังไม่สนใจ

Read More

อิงข่านยังติดใจในเศษขวดน้ำหอมนั้น
ถือมาทำไม..ทำไมต้องอยากได้มา

“เอนกๆ  ถามอะไรอีกนิดสิ”  ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหา
“ได้..ว่าไงล่ะ”
“นายได้กลิ่นอะไรมั้ย  กลิ่นหอมคล้ายๆ  กุหลาบ  ได้กลิ่นบ้างมั้ย” Read More

บางทีความพอดีก็เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว
สิ่งที่เราทำตามสัญชาตญาณความรู้สึก..มันก็เป็นสัญญะบางอย่างได้

“จะไปกันรึยัง” ดร.เอนก ถาม
“ไปสิ มันอยู่ไกลมั้ย” ผมถามเรียบๆ แล้วก้าวขึ้นรถทันที  เพื่อนก็ขับพาไปถามนู่นนี่สารทุกข์สุขดิบตลอดทาง Read More

ฟ้าเมืองนครปฐม ก็ไม่ต่างจากเมืองอื่นๆ  ของไทย  
อากาศก็โปร่งร้อนทะลุทุกเส้นใย
แต่ไม่รู้ทำไมความรู้สึกสะท้านจนเย็นเข้าไปในใจกลับไม่หายไปสักที

เสียงซุบซิบจากกลุ่มนักศึกษาที่นั่งอยู่แถวนั้นดังมาไม่ขาดระยะ
“เฮ้ยๆ  แกๆ  ใครวะดูดีจัง ท่าจะไม่ใช่คนแถวนี้” เสียงนักศึกษาแถวนั้นลอยมา Read More