คนส่วนมากรวมถึงตัวเราเอง มักเป็นแบบนี้บ่อยๆ จริงหรือไม่
เรามักจะจับผิดตัวเองอยู่เสมอๆ
ลึกๆ แล้วเราต้องการให้คนอื่นชอบหรือชื่นชมเรา
ทุกคนมีจุดอ่อน แต่ก็มีข้อดีที่จะพอชดเชยกันได้เสมอ
เรามีความสามารถมากมาย แต่ก็ไม่ได้ใช้เสียที
ภาพลักษณ์ภายนอก เราทำให้ดูมีระเบียบแบบแผน ควบคุมได้ แต่จริงๆ ข้างในกังวลอย่างสุดติ่งหาความมั่นคงทางอารมณ์แทบไม่เจอเลยในบางครั้ง
บ่อยครั้งที่ทำๆไป ก็ไม่แน่ใจว่ามันใช่หรือยัง มันถูกหรือเปล่า
ที่จริงเราชอบการเปลี่ยนแปลง ชอบความหลากหลาย ชอบความอิสระ แต่ก็กลัวมันด้วยในเวลาเดียวกัน
เรามักภูมิใจที่คิดอะไรได้สักอย่าง และมักจะไม่ยอมรับความคิดของชาวบ้านที่ไม่มีเหตุผลสนับสนุนที่เพียงพอ ถึงแม้ว่ามันดูแล้วว่าจะถูกก็เถอะ ขอแย้งไว้สักนิดนึง
เมื่อใช้ชีวิตมาได้ระยะหนึ่งเราจะค้นพบตรรกะที่ว่า การเปิดเผยตัวเองอย่างตรงไปตรงมามากเกินไปไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่
บ่อยครั้งที่เราเป็นคนเปิดเผย แต่ลึกๆ ก็อย่างจะเก็บตัวอยู่ถ้ำสงบๆ ในเวลาเดียวกัน
ในหลายๆเรื่องเรามุ่งมันจนเกินจริง แต่ทั้งหมดเพราะเราคิดว่ามันคือความมั่นคงในชีวิตที่เราไขว่คว้าได้ในตอนนั้น Continue reading “จะเปลี่ยนตัวเองก็ต้องรู้จักตัวเองก่อน”
