The Experience in someday

การพัฒนาตัวเองมาพร้อมกับความสำเร็จเสมอ
แต่ทั้งสองนี้เป็นคนละเรื่องเดียวกัน

 

ไม่มีใครที่ไม่พัฒนาตัวเองแล้วประสบความสำเร็จ
อย่างน้อยคน ๆ นึง จะต้องทุ่มเทพลังงานไปในเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างแน่นอน
แต่เราอาจไม่ได้สังเกตมันก็เท่านั้น

 

โลกเราในยุคนี้ อยู่กับวัฒนธรรมโลกสวย ทุกสิ่งล้วนดีงาม
ไม่ดีก็ไปท่องหน้ากระจก สะกดจิตหลอกตัวเองให้มันดี ทุก ๆ วัน
ท่องไปจงมีความสุขมากขึ้น มากขึ้น
จงมีสุขภาพดีขึ้น ดีขึ้น
จงมีใบหน้าที่งดงามขึ้น งดงามขึ้น
จงเป็นที่รักของทุกคน
จงเป็นผู้มีปัญญา จงฉลาด จงรวยยยยยย

 

อะไรก็ว่ากันไป

 

Facebook ก็ลงภาพไปที่มันดูเริ่ด ๆ แบบที่สังคมยอมรับกับหนักหนา
ชีวิตช่างมีความสุขเหลือเกิน นั่งเครื่องบินส่วนตัวไปกินผัดกระเพราที่หัวหินไรงี้
ทำดีต้องลง ให้เห็น จะช่วยอะไรภาพต้องมา วีดีโอต้องมี
กินข้าวที่ดี ๆ ต้องมีภาพถ่ายเป็นหลักฐาน

 

หวังว่าจะมีคนมา like ให้ได้อิจฉากันบ้าง

 

คนรอบ ๆ ตัวก็ทำแบบนี้มันผิดปกติตรงไหน
โฆษณาทุกอย่างที่เราเห็นมันทำให้เราเชื่อว่า ชีวิตที่ดีเป็นอย่างนั้นนินา
ต้องมีงานที่ดี มีที่เรียนดี ๆ มีประกันชีวิต
มีรถหรูขับ มีแฟนต้องสวย ได้ผู้ต้องหล่อ บ้านต้องมีอ่างอาบน้ำ
ทีวีต้องจอโค้ง อะไรพวกนี้ ก็ของมันต้องมี

 

ใคร ๆ เค้าก็มีกัน แล้วก็มีมากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น

งั้น “เงิน” ก็ต้องหาให้มากขึ้นสินะ

 

ก็ใช่ถ้าเราใส่ใจกับสิ่งเหล่านี้ เราก็ต้องหาน่ะถูกแล้ว
และไอ้ที่เป็น ๆ ก็ดีกับธุรกิจ ถ้าคุณมีมันน่ะ เพราะเค้ามองจากเปลือกก่อนที่จะรู้จักตัวตนจริง ๆ

 

แต่มันแย่หน่อยก็ตรงที่ มันเสียสุขภาพจิต ที่ต้องอยู่กับค่านิยมอันผิวเผินและจอมปลอม
เวลาวัน ๆ นึงก็หมดไปกับการตามหาภาพลวงตา ว่าทำไงน้าให้มันดูมีความสุข ดูรวย ดูเป็นมหาเศรษฐี ชีวิตดี slow life จังเลย

 

เปิด facebook สิ เปิดเลย ส่วนใหญ่ทุกคนดูเหมือนจะมีช่วงความสุขกันมากมาย
ไปเที่ยว นั่งรถหรู ดูหนังเรื่องใหม่ อยู่งานปาร์ตี้ ร่วมงานแต่งงานอันแสนหวาน นอนริมทะเลแสนจะชิวมากมายเต็ม Feed

 

ในขณะที่กุกำลังนั่งให้อาหารแมวอยู่บ้าน แถมเป็นแมวพันธุ์ทางเก็บมาอีก
แย่งที่กุนอนตลอด จะตัดสินใจโพสต์มันดีมั้ยวะ ฉากหลังแม่งก็ไม่สวย คนจะ like ให้มั้ยน้า

 

บางทีมันก็อดคิดไม่ได้หรอกว่าเราแย่กว่าคนอื่นเค้าจริงหรือเปล่า
กระแสเปรียบเทียบมันลอยให้ได้คิดเต็มไปหมด
อย่างกับโรคติดต่อสายพันธุ์ใหม่ไงงั้น
และมันอาจพาลทำให้ใคร หลาย ๆ คนเกลียดตัวเองไปเลยก็มี

 

แล้วจริง ๆ เราต้องสนใจคนอื่น ขนาดนั้นเลยเหรอวะ
#olanhappiness