มายาคติ ใน “ทาน” ที่อ้างว่า “ดี”

ความบริสุทธิ์แห่งทาน อยู่ที่ “ใจ”  แต่คนก็หลงกันไปตามภูมิเก่าบ้าง ภพเก่าบ้างหรืออาจจะเป็นวิสัยปัจจุบันนำพา  ให้เฝ้าติติงคนที่ทำทานสร้างกุศลต่างจากตน  ทำให้ผู้คนสับสนและขัดข้องใจได้อยู่เสมอ

ทานใดๆ  ก็แล้วแต่วาระ  แล้วแต่สมควรแก่กาล  แล้วแต่ฐานะที่จะสรรสร้างกันได้  ใช่ว่าจะต้องเหมือนกัน

ดีของเค้า  กับดีของเรา  มันต่างกัน

การเฝ้าตำหนิติติงในทานผู้อื่นนั้น  มันทำให้กรรมมาติดค้างที่ตนได้ง่ายๆ  อย่าหลงอยู่เลย  เพียงอนุโมทนาในทาน  กุศลนั้นก็สำเร็จผลแล้ว  ดีไม่ดีไม่มีแท้จริงเราเอาใจเราเอาภพเราภูมิเรามาตัดสินคนอื่นนั้นก็ไม่ควร