ไม่ต้องห่วงมันไม่ง่ายขนาดนั้น
ห่วงโซ่ที่พันผูกมันไม่ไดขาดจากการพันธนาการกันง่ายๆ
ตราบใดที่ยังไกลจากการตื่นรู้ตามจริง

ส่วนมากคนสอนให้คนออกจากตัวตนหนึ่ง
ไปสิงยังตัวตนใหม่ สิงไปเรื่อยๆ เพื่อทรัพย์ที่มั่งมีของคนเหล่านั้น สอนให้รัก สอนให้รวย สอนให้ฝึกพลังจิต สอนทุกอย่าง  ยกเว้นสอนให้ตื่นรู้ในพระสัจธรรม

แต่อย่ากระนั้นเลยที่กล่าวไปนั้นก็คือ  ตื่นในระดับของเค้าเหล่านั้นแล้ว  ต่างกันตรงที่ว่าตื่นปุ๊ปมีภพอีกภพก่อตัวขึ้นมารอตามที่เค้าพอใจ  แต่พอไปนานๆ  ก็เบื่อหน่าย หาภพใหม่ให้เรียนรู้ตะกายดาวกันต่อไป  แต่ไม่เปนไรคนทุกคนก็เปนแบบนี้  ใครๆ  ก็เปนกัน อย่าได้วิตก

เพราะเมื่อสิ้นทุกข์จากสิ่งเหล่านั้นจริงๆ  แล้ว  สุขที่แท้ก็จะปรากฎเอง  จงเสพให้พอเสพให้แจ้งเสพให้อิ่มเอมในภพนั้นๆ  เพื่อที่มันจะได้ไม่สามารถมาหลอกให้เราหลงได้อีก  เสพกันให้สุดติ่งให้มันหลงมัวเมาเข้าถึงความฉิบหายทั้งหลายทั้งปวง  ห้วงเวลายังมีอีกมาก  นานนับเดือนนับปีนับหมื่นปีแสง  แสนล้านจักรวาล  ยังมีที่ให้เวียนว่าย

มนุษย์เอยเจ้าไม่ต้องกลัวภพภูมิในวัฏสงสารมีที่ทางอีกเยอะ  ไม่ต้องกลัวนรกจะล้น ภพภูมิเกิดใหม่ได้เสมอพวกเจ้าทั้งหลายเปนคนสร้างสรรค์มันขึ้นมาเอง  จินตนาการได้อย่างใจคิด  เอาที่สบายใจกันเลย

แต่ถ้ามีสติขึ้นมาเมื่อใดภพนั้นจะดับลง  คงต้องเสียใจด้วย  อย่ากระนั้นเลยมนุษย์เอ๋ย  การตื่นเป็นเรื่องไกลตัว  เรามามัวเมาในกิเลสตัณหากับพญามารอย่างข้ากันดีกว่า  ข้ามีคฤหาสราชวัง  เงินทอง  ชื่อเสียง เกียรติยศที่จับต้องได้เสพได้จริง  พวกเจ้าจะไปรึทางสว่างเค้าว่าสิ่งที่เจ้าเกลือกกลัวอยู่นั้นเปนมายาแต่เจ้าใช้มันจริง  อยู่กับมันจริงๆ  มันจะเปนมายาแน่หรือ  เจ้าจะไปกันทำไมมันไม่มีอะไรมันมีแค่ความสว่าง  อยู่กับพญามารแห่งข้าเกลือกกลั้วกับกิเลสตัณหาน่าหลงไหล  หากตื่นรู้จะต้องออกจากสิ่งเหล่านี้เจ้าจะไปเกาะติดกับอะไรเล่า…

นิพพาน  สุญญตา  มันไม่มีอะไรให้ยึดได้สักนิด

พวกเจ้าจงคิดให้ดีจะไปกับเรา  หรือจะเข้าพระนิพพาน

ตอนนี้เจ้าอยู่กับเราอยู่กับโลก   ถ้าเหนือโลกจะเหลืออะไรเล่า   มันไม่สนุกใช่มั้ยละ   อยู่กับเราดีกว่าถึงจะทุกข์แต่เราก็หลอก  ให้เจ้าคิดว่าสุขได้   คิดหรือว่าเราจะหลอกพวกเจ้าไม่ได้ต่อให้ไปถึงปากทางประตูนิพพานเราก็ลากเจ้ากลับมาได้ถ้าตราบใดเจ้าไม่ตัดห่วงร้อยรัดที่มัดอยู่ในจิตเจ้า   แต่คนทั่วไปก็ไม่มีวันรู้ได้ดอก  มีแต่ผู้ที่ตื่นรู้เท่านั้นที่จะปลดสิ่งสุดท้ายนี้ได้   แล้วพวกเจ้าจะปลดมันทำไมในเมื่อเจ้าก็ใช้มันเป็นกำลังในการดำเนินชีวิตตลอดมา

นับวันคนที่สอนให้ห่วงนี้แน่นหนายิ่งมีมากขึ้นๆๆ  เรายินดีมากที่จะตัดกระแสแห่งพระสัจธรรมออกจากมวลมนุษย์ทั้งหลาย  ยุติการตื่นรู้ทั้งหลายทั้งปวงให้สิ้น  ให้โลกนี้มันลุกเปนไฟเผาไหม้ให้เปนจุล

แต่หากผู้ใดนั้นได้ฝึกมาดีแล้วมีสติในการตื่นรู้อย่างแท้จริง  เราจะไม่ยุ่งอย่างเด็ดขาด  เราจะไปเผาเฉพาะคนหมู่มากให้วอดวายมลายสิ้น  ค่อยเผามันอย่างช้าๆ  ให้มันเวียนไปมาอีกชั่วกัปชั่วกัลป์  ให้มันอยู่กับเราไปเยียงนี้เถิด

เลิกเอาเถอะสูเจ้าทั้งหลาย  เราจะทำงานของเราให้ดีที่สุด

เสียงก้องจากจอมมารผู้มุ่งมั่นอย่างซื่อสัตย์ในการทำหน้าที่แห่งมวลมนุษย์

-ญาตา-