ได้มีโอกาสร่วมงานกับ น้องยุ่ง สมัชชา พลเสน หลายครั้ง เห็นฝีมือการจัดดอกไม้ไม่ธรรมดา มีความละเอียดสวยงาม เลือกซื้อของได้ดี และราคาสมเหตุผล ทำงานไว้ใจได้ซื่อสัตย์วางใจให้ดูแลในส่วนงานของตัวเองได้ดี เลยหลอกถามน้องเค้ามาเรื่อยเป็นอะไรยังไง ทำไมมาทำงานนี้ ชอบเหรอ หรือยังไง น้องเค้าก็เล่าให้ฟังไปเรื่อยๆ เจอทีก็ถามที 555

น้องเค้าน่ารัก ตลกดี ก็เล่าชีวิตให้เราฟังว่า หนูไม่จบราม ส่วนมากชอบเกเรหนีเที่ยว 55 นั่นคือ คำแนะนำตัวเอง ถ้าเราจำไม่ผิดนะที่บ้านน้องเค้ามีอาชีพค้าขาย ต้องทุบหัวปลาด้วย น้องเค้าเล่าว่าหนูก็ไม่อยากทำ เลยหนีดีกว่า ทุกวันนี้หนูยังปวดหัวอยู่เลยไม่รู้ว่าเป็นกรรมที่ทำไว้กับปลาหรือเปล่า ชาตินี้จะหายมั้ยไม่รู้ หนูเชื่อเรื่องกรรมนะพี่ มันมีจริงๆ

แล้วเข้ามาอยู่ในวงการดอกไม้ได้ยังไง น้องก็เล่าว่า หนูก็ติดเพื่อนไงหนีเที่ยวตามเพื่อนเห็นเพื่อนทำก็ลองบ้าง  เพราะต้องหาเงินเลี้ยงตัวเอง ไม่ทำก็ไม่มีกิน ถ้าจะให้ไปทุบหัวปลาอีกหนูก็กลัว แรกๆก็ไม่เป็นอะไร อาศัยตั้งใจกับมีผู้ใหญ่ใจดีให้โอกาส ให้ทำไรหนูก็หัดทำ ทำมาเรื่อยๆก็จนถึงวันนี้ก็ 10 ปีจะได้แล้ว ทำได้ทุกแบบแหละพี่จะเอาแบบไหนก็บอก มีงานน่ะหนูชอบ ขอให้มีงานทำเถอะ

เราฟังน้องเค้าแล้วเราก็ยิ้ม แต่ละคนเลือกทางต่างกัน โชคดีของคนแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน เค้าเลือกที่จะกลัวกรรม จนทำให้มีวันนี้ ถ้าใครมีโอกาสได้เจอน้องเค้า เป็นกำลังใจดีๆ ให้น้องยุ่งด้วยนะจ้ะ ก็เล่าสู่กันฟัง โลกนี้มีอะไรดีๆ อีกเยอะ